Een opstelling zoals ik werk, is werken met de vragensteller, jij, en representanten in de vorm van vloertegels of vormen op het scherm.

Die vormen stellen de mensen uit jouw gezin voor. Door hiermee te werken, hebben we geen andere mensen nodig, zoals bij bijvoorbeeld familieopstellingen. Ook blijven de kinderen 'uit dit werkveld', zodat zij niet belast worden met zaken die niet bij ze horen. 

We werken met dat wat er is. Opstellingen is energiewerk. Dus het is niet direct zichtbaar met het blote oog, wel voelbaar en te ervaren. Juist die ervaring maakt dat jouw lijf ermee aan de slag kan. 

Alle vragen die jij in het dagelijks leven ervaart, kun je opstellen. Grote vragen, kleine vragen, trauma's of dagelijkse dingetjes: alles is mogelijk. Zelf mensen die al jarenlang (cognitieve) therapie hebben ondergaan, hebben enorm veel baat bij een opstelling. 

Dit is een vraag die ik vaak krijg. Omdat we werken met iets wat niet zo zichtbaar is, zijn mensen soms bang iets fout te doen.

Je kunt niets fout doen. Het gaat namelijk om jouw perspectief, jouw plaatje. Dat klopt, want het is jouw verhaal.

Het is niet zo dat je een energie bij een ander kan veranderen of mogelijk onbewust zou verslechteren. Je verandert alleen jouw perspectief, jouw verhaal, waardoor de ander (door jouw veranderende perspectief) mee kan bewegen.

Zeker niet! Een opstelling is voor iedereen enorm verhelderend. We zijn tenslotte allemaal 'kind van' met een vader en een moeder. Zij hebben ook patronen en overtuigingen die jij mogelijk met je meeneemt.

Ik heb verschillende keren iemand mogen opstellen zonder kinderen en ook zij gingen met een inzicht naar huis.